صنعت چاپ و نشر با ادغام فناوری‌های پیشرفته دستخوش دگرگونی‌ها‌ی قابل توجهی شده‌است. این انقلاب دیجیتالی نحوه ایجاد، توزیع و مصرف محتوا را تغییر داده و چالشها و فرصت‌هایی را برای ناشران در سراسر جهان ارائه کرده است.

استقبال از تحول دیجیتال

نیاز به تحول دیجیتال در صنعت نشر با تغییر عادات مصرف کنندگان دنبال می‌شود. مردم بیش از هر زمان دیگری از محتوا در قالب‌های گوناگون استفاده می‌کنند، شاید برای این باشد که نقش انتشارات سنتی در حال کمرنگ شدن در بازار است. تغییر از چاپ به دستگاه‌های دیجیتال، ارزیابی مجدد نحوه ارائه محتوا برای برآورده کردن ترجیحات خوانندگان نوین را ضروری کرده است؛ از طرفی ایجاد قالب‌های جدید ارائه محتوا با مختصات ویژه عصر جدید میتواند تأثیر به سزایی را در نحوه عرضه چنین محصولاتی داشته‌باشد. از این به رو به چندین فناوری که در خط مقدم این تحول قرار دارند اشاره می‌شود:

۱.      زیرساخت فنی مبتنی بر داده: ناشران از موشکافی داده‌ها برای درک و پیش بینی رفتار خواننده استفاده می‌کنند و آنها را قادر می‌سازند محتوای پویا ایجاد کنند که با جمعیت و جغرافیای خاص طنین‌انداز شود.

۲.     هوش مصنوعی و یادگیری ماشین: ناشران از الگوریتم‌های هوش مصنوعی و یادگیری ماشین برای خودکارسازی و شخصی سازی محتوا، بهبود بازبینی، و ساده سازی مدیریت گردش کار استفاده می‌کنند.

۳.    رایانش ابری: راه‌حلهای ذخیره‌سازی محتوای مبتنی بر ابر، همکاری و اشتراک‌گذاری محتوا را در بخشهای متنوع تسهیل می‌کند و مسائل مربوط به نسخه‌برداری از سند را حذف می‌کند. که این امر باعث ایجاد تجربه‌ای خوشایند از به‌کارگیری فناوری می‌شود.

۴.     موبایل و خدمات دیجیتالی: با استفاده روزافزون از دستگاه‌های تلفن همراه، ناشران بر روی محتوا و برنامه‌های کاربردی موبایل پسند تمرکز می‌کنند تا به خوانندگانی در جایی که بیشتر فعال هستند دسترسی پیدا نموده و محتوای شخصی سازی شده یا مطابق با سلایق آنها را در دسترس قرار دهند، همچنین وسایلی که دقیقاً برای این کار طراحی و توسعه داده‌شده‌اند می‌تواند علاوه بر تأمین محتوای مخاطب موجب توسعه بازار نشر شده و انقلابی در این زمینه را به وجود آورند.

۵.     واقعیت افزوده (AR) و واقعیت مجازی (VR): این فناوری‌های همه جانبه راه‌های جدیدی را برای خوانندگان ایجاد می‌کنند تا با محتوا درگیر شوند و تجارب خواندنی تعاملی و پیشرفته را ارائه دهند، به‌گونهای که خواننده و مصرف‌کننده محتوا در این صورت ارتباط عمیق تری را با محتوای ارائه شده برقرار نموده و بهره بیشتری را از آن می‌برد.

از این رو می‌توان سفر به‌سمت تحول دیجیتال را در صنعت انتشارات به شش مرحله کلیدی تقسیم کرد:

۱.      اتوماسیون انتشار: ساده کردن فرآیند انتشار برای مدیریت کارآمد ایجاد و توزیع محتوا.

۲.     توزیع محتوای شخصی: به‌کارگیری دادهها برای تطبیق محتوا با ترجیحات فردی خواننده.

۳.    سازماندهی مجدد کار تحریریه: تطبیق ساختارهای تیمی برای حمایت از فرآیندهای خلاقانه و ارائه محتوا در عصر دیجیتال.

۴.     پیاده سازی ابزارهای جدید: معرفی ابزارهای پیشرفته برای مدیریت محتوا، توزیع و حفظ سودآوری.

۵.     تغییر کانالهای توزیع: روش‌های توزیع در حال تکامل برای همسویی با پلتفرم های دیجیتال و رفتار مصرف‌کننده.

۶.     تغییر فرهنگی: پرورش ذهنیتی که شامل تغییر و نوآوری در سازمان است.

۷.     بهکارگیری مدیریت حقوق دیجیتال: برای صیانت از محتوای ارائه شده در بسترهای دیجیتال می‌تواند از مدیریت حقوق دیجیتال (DRM) بر پایه قوانین موجود بهره برد.

ادغام فناوری در صنعت نشر تنها مربوط به بقا نیست. این موضوع در مورد شکوفایی در دنیای دیجیتال نیز است. با پذیرش این فناوریها، ناشران میتوانند فعالیتهای خود را افزایش دهند، به مخاطبان گسترده‌تری دست یابند و محتوای جذابتری تولید نمایند؛ به هر روی این تحول ادامه دارد و کسانی که خود را با آن سازگار کنند، صنعت را به عصر جدیدی از تعالی نشر هدایت خواهند نمود.

حمایت حقوقی از آثار ادبی، به‌ویژه کتاب‌ها، یکی از اصول مهم در حفظ حقوق مؤلفان و ترویج فرهنگ و دانش است. این حمایت حقوقی، که اغلب به‌صورت حق نشر شناخته می‌شود، نه‌تنها به مؤلفان انگیزه می‌دهد تا آثار جدید خلق کنند، بلکه به آن‌ها امکان می‌دهد از مزایای مادی ناشی از تلاش‌های خود بهره‌مند شوند.

صیانت حقوقی از آثار ادبی، از جمله کتاب‌ها، اهمیت دارد زیرا:

۱. تشویق خلاقیت و نوآوری: وقتی مؤلفان می‌دانند که آثارشان محافظت می‌شوند، تمایل بیشتری به خلق آثار جدید دارند. این امر به رشد فرهنگی و ادبی جامعه کمک می‌کند و می‌تواند به توسعه اخلاق و دانش کمک نماید و ارزش‌های جامعه را نهادیه کند.

۲. تضمین منافع مادی: مؤلفان از طریق حقوق مادی مرتبط با حق نشر، می‌توانند از فروش آثار خود سود کسب کنند. این امر به آن‌ها اجازه می‌دهد تا به‌طور تمام‌وقت به فعالیت‌های ادبی پرداخته و تولید آثار ادبی را به عنوان یک شغل تمام وقت در نظر بگیرند.

۳. جلوگیری از سوءاستفاده: حمایت حقوقی از آثار ادبی، مانع از کپی‌برداری غیرقانونی و استفاده‌های نادرست از آثار می‌شود، که می‌تواند به اعتبار و منافع مادی مؤلف آسیب بزند، از این‌رو مؤلف با اطمینان خاطر می‌تواند به تولید آثار خود مشغول باشد.

۴. حفظ اصالت و کیفیت: با جلوگیری از تکثیر غیرمجاز، کیفیت و اصالت آثار حفظ می‌شود، که این امر برای خوانندگان و مصرف‌کنندگان فرهنگی اهمیت دارد و مخاطبان می‌توانند از آثار دست اول و ناب استفاده نمایند.

۵. توسعه فرهنگی: حمایت از آثار ادبی به توسعه و گسترش فرهنگ و دانش در جامعه کمک می‌کند، زیرا مؤلفان می‌توانند بدون نگرانی از سرقت ادبی، دانش و ایده‌های خود را به اشتراک بگذارند، مخصوصاً آنکه این ارزش‌ها با مبانی ایرانی – اسلامی و با دیدگاه‌های جهانی همراه باشند.