چگونه از داده‌های عمومی برای توسعه عدالت اجتماعی استفاده کنیم؟

زمان مطالعه: ۴ دقیقه

داده‌های عمومی و عدالت اجتماعی

داده‌های عمومی می‌توانند منبعی قدرتمند برای توسعه عدالت اجتماعی باشند، اما تنها چنانچه به‌صورت شفاف، باز و قابل دسترسی ارائه شوند می‌توان از آنها به‌صورت کارآمد استفاده نمود. این مقاله به بررسی چالش‌ها و فرصت‌های به‌کارگیری داده‌های عمومی برای توسعه عدالت اجتماعی می‌پردازد. ابتدا تعریف و انواع داده‌های عمومی را مورد بحث قرار می‌دهد؛ سپس نمونه‌هایی از کاربردهای داده‌های عمومی در حوزه‌های مختلف مانند حقوق بشر، حکمرانی، آموزش، بهداشت و محیط‌زیست را معرفی می‌کند، در ادامه، موانع و محدودیت‌های موجود برای دسترسی به و به‌کارگیری داده‌های عمومی را شناسایی و تحلیل می‌کند و در نهایت، راهکارهایی برای بهبود کیفیت، کمیت و قابلیت به‌کارگیری از داده‌های عمومی را ارائه می‌دهد.

هدف از این مقاله افزایش آگاهی و تشویق مشارکت عمومی در فرآیند تولید، انتشار و بهره‌برداری از داده‌های عمومی است.

داده‌های عمومی می‌توانند منبعی قدرتمند برای توسعه عدالت اجتماعی باشند، اما تنها چنانچه به‌صورت شفاف، باز و قابل دسترسی ارائه شوند می‌توان از آنها به‌نحو مطلوب استفاده نمود. به‌کارگیری داده‌های عمومی برای توسعه عدالت اجتماعی چالش‌ها و فرصت‌های مختلفی را به‌همراه دارد. برخی از این چالش‌ها و فرصت‌ها بر این پایه‌اند:

– فرصت‌ها:

  • افزایش شفافیت و پاسخ‌گویی سازمان‌های عمومی و خصوصی در مورد عملکرد، هزینه‌ها، درآمدها و تأثیرات آن‌ها بر جامعه
  • افزایش آگاهی و مشارکت عمومی در فرآیند تصمیم‌گیری، نظارت و ارزیابی سیاست‌ها و برنامه‌های عمومی
  • افزایش دسترسی و برابری فرصت‌ها برای افراد و گروه‌های محروم و آسیب‌پذیر در زمینه‌های مختلف مانند آموزش، بهداشت، اشتغال و مسکن
  • افزایش ابتکار و نوآوری در حل مسائل اجتماعی با به‌کارگیری داده‌های عمومی به‌عنوان منبعی برای تحلیل، پیش‌بینی و ارائه راهکارهای خلاقانه

– چالش‌ها:

  • نبود استانداردهای یکسان و مشخص برای بازنمایی، انتشار و اشتراک‌گذاری داده‌های عمومی
  • نبود زیرساخت‌های فنی و امنیتی مناسب برای ذخیره‌سازی، پردازش و انتقال داده‌های عمومی
  • نبود آگاهی و توانایی کافی در میان مدیران، کارکنان و مخاطبان سازمان‌های عمومی برای به‌کارگیری داده‌های عمومی
  • نبود حمایت و دلگرمی سیاسی و مالی برای گسترش و توسعه داده‌های عمومی
  • وجود قوانین و مقررات محدود‌کننده و نامشخص در مورد حفاظت از حریم خصوصی، حقوق مالکیت معنوی و مسئولیت قانونی مربوط به داده‌های عمومی

داده می‌تواند به اطلاعات خام یا پردازش شده اشاره کند که به‌صورت نمادهایی مانند حروف، اعداد، علائم، بیت‌ها و بایت‌ها بازنمایی می‌شود. داده می‌تواند در ذهن انسان، روی کاغذ، در حافظه کامپیوتر یا در سایر رسانه‌ها ذخیره انتقال پیدا کند و مفاهیمی را ایجاد، ذخیره، ارسال، دریافت و یا پردازش نماید، داده می‌تواند متن، تصویر، صوت، ویدئو، جدول، نمودار، فرمول، کد و سایر موارد باشد.

داده‌های عمومی نوعی داده هستند که توسط سازمان‌های عمومی مانند دولت، شهرداری، دانشگاه، موزه و غیره تولید، جمع‌آوری، انتشار و اشتراک‌گذاری می‌شوند. داده‌های عمومی می‌توانند شامل اطلاعات مربوط به حوزه‌های مختلف مانند حقوق بشر، حکمرانی، آموزش، بهداشت، محیط‌زیست، اقتصاد، فرهنگ، تاریخ و مانند آن باشند، همچنین داده‌های عمومی می‌توانند به‌صورت ساختارمند یا بدون ساختار باشند. داده‌های ساختارمند داده‌هایی هستند که به‌صورت جدول، فهرست، فرم یا دیگر قالب‌های مشخص و قابل فهم برای رایانه بازنمایی می‌شوند. داده‌های بدون ساختار داده‌هایی هستند که به‌صورت متن، تصویر، صوت، ویدئو یا سایر قالب‌های نامشخص و ناهمگن به نمایش گذاشته می‌شوند.

داده‌های عمومی می‌توانند در حوزه‌های مختلف کاربردهای متنوع و مفیدی داشته‌باشند. برخی از این کاربردها عبارتند از:

– حقوق بشر: داده‌های عمومی می‌توانند برای نظارت بر رعایت حقوق بشر، شناسایی و رفع نقض حقوق بشر، ارزیابی وضعیت حقوق بشر در کشورها و مناطق مختلف، افزایش آگاهی و آموزش حقوق بشر، تقویت فعالیت‌های مدافعان حقوق بشر و ایجاد حساسیت و مسئولیت اجتماعی در مورد حقوق بشر استفاده شود.

– حکمرانی: داده‌های عمومی می‌توانند برای افزایش شفافیت و پاسخ‌گویی سازمان‌های عمومی و خصوصی، ارتقای کیفیت و کارایی خدمات عمومی، تسهیل و تسریع فرآیندهای اداری و مالی، ارائه اطلاعات و امکانات به شهروندان، تقویت مشارکت و همکاری عمومی در تصمیم‌گیری، نظارت و ارزیابی سیاست‌ها و برنامه‌های عمومی و ایجاد اعتماد و رضایت عمومی استفاده شود.

– آموزش: داده‌های عمومی می‌توانند برای بهبود کیفیت و دسترسی به آموزش، ارزیابی وضعیت آموزشی در کشورها و مناطق مختلف، تحلیل نیازها و چالش‌های آموزشی، ارائه محتوا و روش‌های آموزشی مناسب، تقویت تعامل و همکاری بین دانش‌آموزان، معلمان و مدیران آموزشی، افزایش انگیزه و عملکرد آموزشی و ایجاد فرصت‌های یادگیری مداوم و متنوع استفاده شود.

– بهداشت: داده‌های عمومی می‌توانند برای بهبود سلامت و رفاه جمعیت، ارزیابی وضعیت بهداشتی در کشورها و مناطق مختلف، تحلیل عوامل و علل مرتبط با بیماری‌ها و مرگ و میر، ارائه خدمات و مراقبت‌های بهداشتی مناسب، تقویت پیشگیری و کنترل بیماری‌ها، توسعه داروها و واکسن‌ها، تقویت همکاری و اشتراک‌گذاری بین نهادهای بهداشتی و ایجاد آگاهی و آموزش بهداشتی استفاده شود.

– محیط‌زیست: داده‌های عمومی می‌توانند برای نظارت بر وضعیت محیط‌زیست، شناسایی و رفع مشکلات محیط‌زیستی، ارزیابی تأثیرات فعالیت‌های انسانی بر محیط‌زیست، ارائه راهکارهای مدیریت و نگهداری از منابع‌طبیعی، تقویت اقدامات محیط‌زیستی، توسعه فناوری‌های سبز و پایدار، تقویت همکاری و اشتراک‌گذاری بین نهادهای محیط‌زیستی و ایجاد آگاهی و آموزش محیط‌زیستی استفاده شود.

برخی از موانع و محدودیت‌های موجود برای دسترسی به و به‌کارگیری داده‌های عمومی عبارتند از:

  • نبود استانداردهای یکسان و مشخص برای بازنمایی، انتشار و اشتراک‌گذاری داده‌های عمومی
  • نبود زیرساخت‌های فنی و امنیتی مناسب برای ذخیره‌سازی، پردازش و انتقال داده‌های عمومی
  • نبود آگاهی و توانایی کافی در میان مدیران، کارکنان و مخاطبان سازمان‌های عمومی برای به‌کارگیری داده‌های عمومی
  • نبود حمایت و تشویق سیاسی و مالی برای گسترش و توسعه داده‌های عمومی
  • وجود قوانین و مقررات محدود‌کننده و نامشخص در مورد حفاظت از حریم خصوصی، حقوق مالکیت معنوی و مسئولیت قانونی مربوط به داده‌های عمومی.

برای بهبود کیفیت، کمیت و قابلیت به‌کارگیری داده‌های عمومی، می‌توان از راهکارهای زیر استفاده‌کرد:

  • ایجاد استانداردهای یکسان و مشخص برای بازنمایی، انتشار و اشتراک‌گذاری داده‌های عمومی
  • ایجاد زیرساخت‌های فنی و امنیتی مناسب برای ذخیره‌سازی، پردازش و انتقال داده‌های عمومی
  • افزایش آگاهی و توانایی در میان مدیران، کارکنان و مخاطبان سازمان‌های عمومی برای به‌کارگیری داده‌های عمومی
  • افزایش حمایت و تشویق سیاسی و مالی برای ترویج و توسعه داده‌های عمومی
  • بازبینی و به‌روزرسانی قوانین و مقررات مربوط به حفاظت از حریم خصوصی، حقوق مالکیت معنوی و مسئولیت قانونی مربوط به داده‌های عمومی

در یک نتیجه گیری کلی می‌توان گفت داده‌های عمومی برای توسعه عدالت اجتماعی از اهمیت بسیار فراوانی برخوردار است و شاید بتوان با استفاده از ابزارهای نوین پردازش داده و فناوری‌های حقوقی این داده‌ها را برای توسعه زیرساخت‌های استقرار عدالت برای ایجاد یک حکمرانی خوب به کار بست.

سیر تحول نظام شناسایی و مدیریت شناخت مخاطب – KYX

زمان مطالعه: ۳ دقیقه

سکوهای نرم‌افزاری همه‌چیز را دستخوش تغییر نموده است و این سرعت چنان زیاد است که گاه سیستم قانون‌گذاری توان همپایی و همگامی با آن را ندارد، اقتصاد پلتفرمی که خود مهم‌ترین عنصر در تحقق اقتصاد دیجیتال است، مبانی و قواعد نوینی را در عرصه‌های مختلف ایجاد نموده و مفاهیم سنتی از اصول حقوقی را با برداشتی نوین به جامعه و کاربران خود عرضه نموده است.

یکی از اصول بنیادین که همواره برای تحقق اقتصاد دیجیتال موردتوجه حقوقدانان قرارگرفته بود/است موضوع KYC است،(know your customer) به‌عنوان اصولی برای شناخت کاربران پلتفرم‌های مالی همواره موردتوجه بوده است، با پیشرفت پلتفرم‌ها و نفوذ آن‌ها در زندگی روزمره اشخاص KYC  نیز تغییرات مفهومی شگرفی را تجربه نمود و customer به client تبدیل شد، درواقع در بسیاری از اوقات وقتی سخن از KYC یا احراز هویت می‌کنیم منظورمان لزوماً مشتری حقیقی نیست بلکه گاه منظور مشتری به معنای یک دستگاه است، این مفهوم و عبور از customer به client زمانی نمود بیشتری پیدا نمود که دستگاه‌های خودگردان پا به عرصه اقتصاد پلتفرمی نهادند و با ظهور IoT یا همان چیزنت‌ها (اینترنت اشیاء) مفهوم KYC باز با دگرگونی عظیمی مواجه گردد.

این در حالی است که در بحث‌های علوم انسانی و خصوصاً حقوق و در نظام حقوقی برخی از کشورها همچنان برخورد با موضوعات KYC به معنای قدیم کلمه همچنان با ابهامات و پیچیدگی‌های جدی برخوردار بود، هرچند ابزارهای دیجیتالی متنوعی برای سهولت احراز هویت مشتریان حقیقی و حقوقی ایجاد و یا پیشنهادشده بود اما قوانین قدیمی و فاصله فهم میان علوم مهندسی و علوم انسانی باعث شد تا از پیچیدگی این مسائل کاسته نشده و وجود قواعد و لوایح بین‌المللی مانند FATF و CFT نیز بر سخت‌تر شدن این قواعد افزود.

همچنین با ظهور فناوری‌های نوظهوری چون خدمات مبتنی بر زنجیره بلوکی بار دیگر KYC تغییر و به بلوغی جدیدتر نائل آمد عبور از customer به client و این بار Transaction موجب شد تا KYC به KYT تغییر ماهیت دهد، زیرا سامانه‌های ره‌گیری، نظارت و پایش دیگر قادر نبودند تنها بر اساس اطلاعات مشتری و مخاطب خود احراز هویت کاملی را برای مسائل مالی و امنیتی خود مدنظر قرار دهند و این مسئله که پول و دارایی چگونه و از چه محلی و بابت چه چیزی به‌دست‌آمده یا معامله شده است نیز از اهمیت فراوانی برخوردار شد.

اینکه خلق یا انتقال یک ثروت از راه مشروعی به‌دست‌آمده است یا نه و اینکه آیا خالق و انتقال‌دهنده و گیرنده نیز از اهلیت مناسب برخوردار بوده‌اند مسئله‌ای شد که بسیاری از سازمان‌های پولی، مالی و ضابطان قضایی را به خود مشغول نمود و شاید این پوست‌اندازی احراز هویت جوابی برای این مسائل و چالش‌های قرن پلتفرم‌ها بود.

اما ظاهراً KYT نیز پاسخگوی چالش‌های پلتفرمی نبود زیرا با طراحی، معماری و تولید پلتفرم‌ها و اتصال آن‌ها به یکدیگر KYC نیز می‌بایست بازتعریفی دوباره گردد، ازاین‌رو حقوقدانان متخصص امور رگلاتوری، با ارتقاء مفاهیم به سطحی جدید KYD را مطرح نمودند، know your DATA این بار کمک می‌نماید تا احراز بهتری از هویت مخاطب، نحوه استحصال ثروت و داده‌های او فراهم گردد.

داده به معنای عام کلمه می‌تواند همه دانسته‌ها، آگاهی‌ها، داشته‌ها، آمارها، شناسه‌ها، پیشینه‌ها و پنداشته‌ها را شامل شود و این یعنی احراز هویت به معنای موسع کلمه، یعنی شناخت مخاطب از یک معنی محدود و مضیق شده به شناخت فرایندها به معنی گسترده خود بدل شده است و این در حالی است که در کشور عزیزمان ایران، همچنان بحث‌های نسل اول KYC به یک سرانجام تثبیت‌شده‌ای نرسیده است.

این در حالی است که به‌طور مثال پذیرش استانداردهای کارآمد شناسایی مشتری بخش مهمی از عملکرد مدیریت ریسک بانک‌های داده و پلتفرم‌ها را تشکیل می‌دهد. سامانه‌هایی که دارای برنامه‌های ضعیفی درزمینهٔ مدیریت ریسک شناسایی مشتری هستند ممکن است در معرض ریسک‌های مهم حقوقی قرار گیرند. و اعمال سیاست‌های درست شناسایی می‌تواند در کاهش احتمال تبدیل پلتفرم‌ها به ابزاری جهت پول‌شویی، تأمین مالی تروریسم و سایر فعالیت‌های غیرقانونی؛ کمک نماید که امید است پرداخت به این مباحث در دانشگاه‌ها و مراکز تخصصی بتواند محیطی را بقای صحیح و سالم فعالیت‌های پلتفرمی مهیا نماید.

چگونگی حمایت قانونی از نقشه مدارهای یکپارچه قطعات الکترونیکی در نظام حقوقی ایران!

زمان مطالعه: ۲ دقیقه

پیش‌ازاین نیز در نوشتار چرا سخت‌افزار مهم است گفته بودیم سخت‌افزار کالبد و نرم‌افزار روح فناوری است، اما به‌واقع آیا در نظام حقوقی ایران حمایتی از مالکیت معنوی در حوزه طراحی نقشه مدارهای یکپارچه قطعات الکترونیکی می‌شود؟ و اگر پاسخ مثبت است بر اساس چه ضوابط و چارچوبی می‌توان به این مهم پرداخت؟

بر اساس تبصره ۲ ماده ۶۲ از فصل اول مبحث دوم قانون تجارت الکترونیکی، مدار یکپارچه (Integrated Circuit) یک جزء الکترونیکی با نقشه و‌ منطقی خاص است که عملکرد و کارایی آن قابلیت جایگزینی با تعداد بسیار زیادی از‌ اجزاء الکترونیکی متعارف را داراست. طراحی‌های نقشه، جانمائی و منطق این مدارها‌ بر اساس قانون ثبت علائم و اختراعات و آئین‌نامه اصلاحی اجرای قانون ثبت علائم تجارتی و اختراعات بر اساس مصوبه ریاست قوه قضاییه موردحمایت می‌باشد.

همچنین بر اساس ماده ۶۲، حق تکثیر، اجرا و توزیع (‌عرضه و نشر) آثار تحت حمایت قانون‌ حمایت حقوق مؤلفان، مصنفان و هنرمندان و قانون ترجمه و تکثیر کتب و نشریات و آثار صوتی مصوب و قانون حمایت از حقوق پدیدآورندگان نرم‌افزارهای رایانه‌ای، به‌صورت «داده‌پیام» منحصراً‌ در اختیار مؤلف است. کلیه آثار و تألیفاتی که در قالب «‌داده‌پیام» می‌باشند، ازجمله‌ اطلاعات، نرم‌افزارها و برنامه‌های رایانه‌ای، ابزار و روش‌های رایانه‌ای و پایگاه‌های داده و‌ همچنین حمایت از حقوق مالکیت‌های فکری در بستر مبادلات الکترونیکی شامل حق اختراع، حق طراحی، حق مؤلف، حقوق مرتبط با حق مؤلف، حمایت از پایگاه‌های داده، ‌حمایت از نقشه مدارهای یکپارچه قطعات الکترونیکی (Integrated Circuits & Chips) و‌ حمایت از اسرار تجاری، مشمول قوانین مذکور در این ماده و دیگر قوانینی است که به‌صورت مستقیم و غیرمستقیم از مالکیت معنوی و فکری حمایت می‌نمایند.

باید توجه نمود که فعالیت درزمینهٔ طراحی، تولید و توسعه سخت‌افزارها و مدارهای یکپارچه از اهمیت ویژه‌ای برخوردار‌است و توسعه پایدار یک کشور در حوزه فناوری اطلاعات و ارتباطات تنها از گذرگاه استقلال در ساخت و تولید سخت‌افزار می‌گذرد، توسعه ارتباطات در سطوح مختلف و همچنین صنایعی چون فین‌تک‌ها نیز به‌صورت مبرمی وابسته به سخت‌افزار است و این حمایت قانونی از این دانش است که می‌تواند خلق ارزش را ایجاد و تضمین‌کننده تولید ثروت و ایجاد رقابت سالم در حوزه توسعه کسب‌وکارهای مرتبط با این دانش، فنون و مهارت‌ها باشد.

بر اساس استاندارد شماره ۱۷ که دارایی‌های نامشهود را ارزش‌گذاری می‌نماید می‌توان امید داشت که ثبت و ضبط نقشه مدارهای یکپارچه قطعات الکترونیکی بتواند ارزشی را در بعد تجاری و ماهیت بنگاه‌های تجاری پدید آورد همچنین ثبت این نقشه‌ها به‌عنوان طرح صنعتی باعث خواهد شد تا دیگر رقبا نتوانند از مدارهای طراحی‌شده در محصولات خود استفاده نموده و برای این امر می‌بایست اجازه‌های لازم را از مالکان طرح صنعتی اخذ نمایند. این امر تا به آنجا مهم است که همه‌ساله بسیاری از شرکت‌های بزرگ دنیا اقدام به ثبت این‌گونه طرح‌ها نموده و نقشه‌های خود را برای تولید دیگر محصولات الکترونیکی به اجاره گذاشته یا حق لایسنس یا فرانشیز کسب می‌نمایند.

بر این اساس می‌توان امیدوار بود درصورتی‌که فعالان این عرصه اقدام به ثبت آثار خود نموده و راهبرد ارزش‌گذاری بر روی این‌گونه از محصولات را با توافق حسابداران رسمی ایجاد نموده و مطالبه‌گری‌های لازم را معمول دارند، به‌زودی شاهد رشد چند برابری این صنعت بوده و حتی می‌توان انتظار داشت تا طراحی و نقشه مدارهای یکپارچه قطعات الکترونیکی طراحی‌شده در کشور مورد دادوستد جهانی واقع گردد.