چگونه کارمندان دولتی با به‌کارگیری خلأ‌ها و یا ظرفیت‌های قانونی با سامانه‌ها بازی می‌کنند و از پاسخ صحیح و درست دادن به مشتری طفره می‌روند؟

در دنیای امروز، سیستم‌های اداری دولتی نقش مهمی در ارائه خدمات به شهروندان دارند. با این حال، گاهی اوقات کارمندان دولتی ممکن است از خلاءهای قانونی یا ظرفیت‌های موجود در قوانین برای پیشبرد اهداف شخصی یا جلوگیری از ارائه پاسخ‌های صحیح به مشتریان استفاده‌کنند. این رفتار می‌تواند منجر به نارضایتی عمومی و کاهش اعتماد به نهادهای دولتی شود.

به‌واسطه شغلی که دارم (وکالت) همواره با قوانین و مقررات و ادارات دولتی و استعلامات گوناگون سر و کار دارم و در این بین یکی از کلافه کننده ترین اتفاقاتی که برای من و یا شاید دیگران رخ می‌دهد عدم پاسخ‌گویی صحیح و درست و بازی با قوانین توسط برخی از کارمندان دولتی است.

به‌طور مثال به‌واسطه یکی از پرونده‌های فضایی که در دادگاه دارم می‌بایست دو استعلام در مورد وجود و یا عدم وجود یک نوع از شیوه‌نامه‌های اداری در دو سازمان انجام می‌دادم و مطلع می‌شدم آیا شیوه نامه مورد نظر اصولاً وجود دارد یا خیر! و اگر وجود دارد به‌استناد قانون انتشار و دسترسی آزاد به اطلاعات می‌بایست چنین شیوه نامه‌ای در دسترس قرار گیرد.

متأسفانه هر دو سازمان با تفاسیر اشتباه و ناقص از دادن پاسخ صحیح و دقیق دوری نموده‌اند و دلیل آن این است که اصولاً پاسخی برای سؤال نداشته و اگر به صراحت پاسخ دهند تبعات قانونی برای آنها به ارمغان خواهد داشت.

عدم پاسخ دهی دقیق به سؤالات و استعلامات شهروندان می‌تواند تالی فاسدهای مختلفی را ایجاد نماید که به نظر می‌رسد باید برای این چالش چاره اندیشی درستی صوت پذیرد.

برای مقابله با این چالش، برخی از راهکارهای ممکن بر این پایه‌اند:

1. تقویت قوانین و مقررات: بازنگری و تقویت قوانین به‌گونه‌ای که خلاءهای قانونی کمتری برای سوءاستفاده وجود داشته‌باشد.
2. شفافیت و پاسخ‌گویی: افزایش شفافیت در فرآیندهای اداری و تقویت مکانیزم‌های پاسخ‌گویی کارمندان.
3. آموزش و فرهنگ‌سازی: برگزاری دوره‌های آموزشی برای کارمندان دولتی به‌منظور افزایش آگاهی آن‌ها از اهمیت اخلاق حرفه‌ای و خدمت‌رسانی صادقانه به شهروندان.
4. نظارت و ارزیابی: ایجاد سیستم‌های نظارتی مؤثر برای ارزیابی عملکرد کارمندان و شناسایی تخلفات احتمالی.
5. تشویق و تنبیه: اجرای سیستم‌های تشویقی برای کارمندانی که به‌خوبی عمل می‌کنند و اعمال تنبیهات مناسب برای کسانی که از قوانین تخطی می‌کنند.

به هر روی برای ایجاد تغییرات مثبت و پایدار در سیستم‌های اداری، همکاری و تعهد همه ذی‌نفعان، از جمله کارمندان دولتی، مدیران، قانونگذاران و شهروندان، ضروری است. از طریق این همکاری می‌توان به سیستمی دست یافت که در آن اعتماد و کارآمدی حاکم باشد و خدمات به بهترین شکل ممکن به مردم ارائه شود.

صنعت چاپ و نشر با ادغام فناوری‌های پیشرفته دستخوش دگرگونی‌ها‌ی قابل توجهی شده‌است. این انقلاب دیجیتالی نحوه ایجاد، توزیع و مصرف محتوا را تغییر داده و چالشها و فرصت‌هایی را برای ناشران در سراسر جهان ارائه کرده است.

استقبال از تحول دیجیتال

نیاز به تحول دیجیتال در صنعت نشر با تغییر عادات مصرف کنندگان دنبال می‌شود. مردم بیش از هر زمان دیگری از محتوا در قالب‌های گوناگون استفاده می‌کنند، شاید برای این باشد که نقش انتشارات سنتی در حال کمرنگ شدن در بازار است. تغییر از چاپ به دستگاه‌های دیجیتال، ارزیابی مجدد نحوه ارائه محتوا برای برآورده کردن ترجیحات خوانندگان نوین را ضروری کرده است؛ از طرفی ایجاد قالب‌های جدید ارائه محتوا با مختصات ویژه عصر جدید میتواند تأثیر به سزایی را در نحوه عرضه چنین محصولاتی داشته‌باشد. از این به رو به چندین فناوری که در خط مقدم این تحول قرار دارند اشاره می‌شود:

۱.      زیرساخت فنی مبتنی بر داده: ناشران از موشکافی داده‌ها برای درک و پیش بینی رفتار خواننده استفاده می‌کنند و آنها را قادر می‌سازند محتوای پویا ایجاد کنند که با جمعیت و جغرافیای خاص طنین‌انداز شود.

۲.     هوش مصنوعی و یادگیری ماشین: ناشران از الگوریتم‌های هوش مصنوعی و یادگیری ماشین برای خودکارسازی و شخصی سازی محتوا، بهبود بازبینی، و ساده سازی مدیریت گردش کار استفاده می‌کنند.

۳.    رایانش ابری: راه‌حلهای ذخیره‌سازی محتوای مبتنی بر ابر، همکاری و اشتراک‌گذاری محتوا را در بخشهای متنوع تسهیل می‌کند و مسائل مربوط به نسخه‌برداری از سند را حذف می‌کند. که این امر باعث ایجاد تجربه‌ای خوشایند از به‌کارگیری فناوری می‌شود.

۴.     موبایل و خدمات دیجیتالی: با استفاده روزافزون از دستگاه‌های تلفن همراه، ناشران بر روی محتوا و برنامه‌های کاربردی موبایل پسند تمرکز می‌کنند تا به خوانندگانی در جایی که بیشتر فعال هستند دسترسی پیدا نموده و محتوای شخصی سازی شده یا مطابق با سلایق آنها را در دسترس قرار دهند، همچنین وسایلی که دقیقاً برای این کار طراحی و توسعه داده‌شده‌اند می‌تواند علاوه بر تأمین محتوای مخاطب موجب توسعه بازار نشر شده و انقلابی در این زمینه را به وجود آورند.

۵.     واقعیت افزوده (AR) و واقعیت مجازی (VR): این فناوری‌های همه جانبه راه‌های جدیدی را برای خوانندگان ایجاد می‌کنند تا با محتوا درگیر شوند و تجارب خواندنی تعاملی و پیشرفته را ارائه دهند، به‌گونهای که خواننده و مصرف‌کننده محتوا در این صورت ارتباط عمیق تری را با محتوای ارائه شده برقرار نموده و بهره بیشتری را از آن می‌برد.

از این رو می‌توان سفر به‌سمت تحول دیجیتال را در صنعت انتشارات به شش مرحله کلیدی تقسیم کرد:

۱.      اتوماسیون انتشار: ساده کردن فرآیند انتشار برای مدیریت کارآمد ایجاد و توزیع محتوا.

۲.     توزیع محتوای شخصی: به‌کارگیری دادهها برای تطبیق محتوا با ترجیحات فردی خواننده.

۳.    سازماندهی مجدد کار تحریریه: تطبیق ساختارهای تیمی برای حمایت از فرآیندهای خلاقانه و ارائه محتوا در عصر دیجیتال.

۴.     پیاده سازی ابزارهای جدید: معرفی ابزارهای پیشرفته برای مدیریت محتوا، توزیع و حفظ سودآوری.

۵.     تغییر کانالهای توزیع: روش‌های توزیع در حال تکامل برای همسویی با پلتفرم های دیجیتال و رفتار مصرف‌کننده.

۶.     تغییر فرهنگی: پرورش ذهنیتی که شامل تغییر و نوآوری در سازمان است.

۷.     بهکارگیری مدیریت حقوق دیجیتال: برای صیانت از محتوای ارائه شده در بسترهای دیجیتال می‌تواند از مدیریت حقوق دیجیتال (DRM) بر پایه قوانین موجود بهره برد.

ادغام فناوری در صنعت نشر تنها مربوط به بقا نیست. این موضوع در مورد شکوفایی در دنیای دیجیتال نیز است. با پذیرش این فناوریها، ناشران میتوانند فعالیتهای خود را افزایش دهند، به مخاطبان گسترده‌تری دست یابند و محتوای جذابتری تولید نمایند؛ به هر روی این تحول ادامه دارد و کسانی که خود را با آن سازگار کنند، صنعت را به عصر جدیدی از تعالی نشر هدایت خواهند نمود.

حمایت حقوقی از آثار ادبی، به‌ویژه کتاب‌ها، یکی از اصول مهم در حفظ حقوق مؤلفان و ترویج فرهنگ و دانش است. این حمایت حقوقی، که اغلب به‌صورت حق نشر شناخته می‌شود، نه‌تنها به مؤلفان انگیزه می‌دهد تا آثار جدید خلق کنند، بلکه به آن‌ها امکان می‌دهد از مزایای مادی ناشی از تلاش‌های خود بهره‌مند شوند.

صیانت حقوقی از آثار ادبی، از جمله کتاب‌ها، اهمیت دارد زیرا:

۱. تشویق خلاقیت و نوآوری: وقتی مؤلفان می‌دانند که آثارشان محافظت می‌شوند، تمایل بیشتری به خلق آثار جدید دارند. این امر به رشد فرهنگی و ادبی جامعه کمک می‌کند و می‌تواند به توسعه اخلاق و دانش کمک نماید و ارزش‌های جامعه را نهادیه کند.

۲. تضمین منافع مادی: مؤلفان از طریق حقوق مادی مرتبط با حق نشر، می‌توانند از فروش آثار خود سود کسب کنند. این امر به آن‌ها اجازه می‌دهد تا به‌طور تمام‌وقت به فعالیت‌های ادبی پرداخته و تولید آثار ادبی را به عنوان یک شغل تمام وقت در نظر بگیرند.

۳. جلوگیری از سوءاستفاده: حمایت حقوقی از آثار ادبی، مانع از کپی‌برداری غیرقانونی و استفاده‌های نادرست از آثار می‌شود، که می‌تواند به اعتبار و منافع مادی مؤلف آسیب بزند، از این‌رو مؤلف با اطمینان خاطر می‌تواند به تولید آثار خود مشغول باشد.

۴. حفظ اصالت و کیفیت: با جلوگیری از تکثیر غیرمجاز، کیفیت و اصالت آثار حفظ می‌شود، که این امر برای خوانندگان و مصرف‌کنندگان فرهنگی اهمیت دارد و مخاطبان می‌توانند از آثار دست اول و ناب استفاده نمایند.

۵. توسعه فرهنگی: حمایت از آثار ادبی به توسعه و گسترش فرهنگ و دانش در جامعه کمک می‌کند، زیرا مؤلفان می‌توانند بدون نگرانی از سرقت ادبی، دانش و ایده‌های خود را به اشتراک بگذارند، مخصوصاً آنکه این ارزش‌ها با مبانی ایرانی – اسلامی و با دیدگاه‌های جهانی همراه باشند.