زمان مطالعه: ۲ دقیقه
۳۶ سال پیش در چنین روزی، در ۲۶ دی‌ماه، “شاه رفت” یا بهتر بگوییم سلطنت از ایران رخت بربست، محمدرضا پهلوی از ۲۵ شهریور ۱۳۲۰ تا ۲۲ بهمن ۱۳۵۷ به‌طور رسمی شاه ایران بود، وی در ۴ آبان ۱۳۴۶ در کاخ گلستان تهران تاج‌گذاری نمود و لقب شاهنشاه آریامهر بزرگ‌ارتشداران، را برای خود انتخاب نمود، وی در ۲۶ دی‌ماه سال ۱۳۵۷ از ایران گریخت و در ۵ مرداد ۱۳۵۹ در قاهره درگذشت.
دوره حکومت وی پر بود از انحطاط‌های اخلاقی و اقتصادی، همچنین وابستگی بی چون‌وچرا به غرب، مستعمره استکبار جهانی، متحد رژیم جعلی صهیونیستی، دین زدایی و فساد در ابعاد و زوایای گوناگون آن تنها بخشی از کارنامه منحوس این رژیم می‌باشد.
اما چه شد:
رجل من اهل قم یدعو الناس الی الْحقِّ یجتمع معه قوم کزبر الحدید لاتزلّهم الریاح العواصف ولایملّون من الحرب ولا یجبنون وعلی الله یتوکلون والعاقبه للمتقین (بحار الانوار ۵۷ – ۲۱۶)
در این دوران پر از ظلمت و ستم، مردی عالم، عارف، شجاع، مدبر، کاردان، سیاس، فقیه، عادل و دارای خصایص عالی یک انسان کامل، شیعه معصومین و ره رو راهشان در قم – ایران برخاست و با عنایت خدا توانست بساط ظلم و ستم را از این آب‌وخاک برچیند و حکومتی اسلامی را پایه‌گذاری و معماری نماید.
هرچند که برای رسیدن به آرمان‌های بالا و والای انقلاب اسلامی راه بسیار است، اما باید توجه نمود عمری کمتر از ۵۰ سال از این انقلاب می‌گذرد و تازه در ابتدای راه هستیم، برخورداری از حکومت، دولت و سرزمینی مستقل، آزادی‌خواه و عدالت طلب تنها بخشی کوچک از ویژگی‌های انقلاب اسلامی ایران است.
بر تمام ماست که با تمام توان همچون سربازانی مطیع و فرمان‌بردار، با تمام توان در هر عرصه‌ای که توان داریم درراه تعالی این انقلاب کوشیده و مظاهر فساد را از بین برده و موجبات ارتقاء و ترقی همه‌جانبه این نهال انقلاب را که با خون شهیدان آبیاری گردیده است فراهم نماییم، ان شاءالله
