چالش‌های حقوقی تنظیم‌گری بانک مرکزی در حوزه رمزپول‌ها

زمان مطالعه: 2 دقیقه

در روزهای اخیر، نامه‌ای از سوی ریاست محترم جمهوری منتشر شده که در آن چارچوب‌های جدیدی برای تنظیم‌گری بانک مرکزی در حوزه رمزپول‌ها اعلام شده است. با توجه به محتوای این مصوبه، نگرانی‌های متعددی درباره حریم خصوصی، انحصار تنظیم‌گری و رعایت تشریفات قانونی مطرح شده است که نیازمند بررسی دقیق حقوقی است.

۱. تعارض با اصول قانون اساسی و حفظ حریم خصوصی کاربران

یکی از مهم‌ترین ایراداتی که به این مصوبه وارد است، اعطای دسترسی نامحدود به بانک مرکزی برای جمع‌آوری و پردازش اطلاعات مربوط به فعالان حوزه رمزپول‌ها است. بر اساس اصل ۲۵ قانون اساسی، هرگونه تجسس و دسترسی به اطلاعات شخصی افراد، بدون حکم قانون، ممنوع است. این اصل در قوانین مختلفی مانند قانون تجارت الکترونیکی، قانون مجازات اسلامی و آیین دادرسی کیفری نیز مورد تأکید قرار گرفته است.

همچنین، دستورالعمل‌های جدید فضای مجازی، به‌ویژه مصوبات کمیسیون عالی تنظیم مقررات فضای مجازی کشور، بر حفظ حریم خصوصی کاربران و جلوگیری از سوءاستفاده از داده‌های آنان تأکید دارند. بر این اساس، دسترسی بانک مرکزی به داده‌های کاربران باید بر مبنای چهارچوب‌های قانونی مشخص و با رعایت حقوق شهروندان انجام شود.

۲. انحصارطلبی در تنظیم‌گری رمزپول‌ها

یکی دیگر از چالش‌های این مصوبه، واگذاری کامل و انحصاری تنظیم‌گری رمزپول‌ها به بانک مرکزی است. در حالی که بر اساس قانون بانک مرکزی، این نهاد تنها یکی از تنظیم‌گران حوزه رمزپول‌ها محسوب می‌شود و نقش نهادهای دیگر مانند وزارت اقتصاد، وزارت صمت و شورای ملی تأمین مالی تولید نیز در این حوزه مشخص است.

اعطای نقش انحصاری به بانک مرکزی نه‌تنها برخلاف روح قوانین موجود است، بلکه می‌تواند زمینه‌ساز مشکلات متعددی در تنظیم و توسعه بازار رمزپول‌ها شود. بازارهای مالی نیاز به رویکردی چندوجهی دارند و انحصاری شدن تنظیم‌گری در دست یک نهاد، موجب کاهش شفافیت، افزایش بوروکراسی و عدم تناسب سیاست‌گذاری‌ها با نیازهای واقعی این حوزه خواهد شد.

۳. عدم رعایت تشریفات قانونی در تصویب مقرره

یکی دیگر از ایرادات اساسی به این مصوبه، عدم رعایت تشریفات قانونی در تدوین و انتشار آن است. بر اساس قوانین متعددی از جمله قانون بهبود مستمر محیط کسب و کار، دولت و دستگاه‌های اجرایی موظفند در هنگام تدوین مقررات اقتصادی، نظرات بخش خصوصی، انجمن‌های صنفی و تشکل‌های اقتصادی را اخذ کنند و مقررات را پیش از اجرا در سامانه‌های عمومی منتشر نمایند.

اما مصوبه اخیر ریاست محترم جمهوری، بدون رعایت این الزامات و بدون مشارکت ذینفعان اصلی حوزه رمزپول‌ها به تصویب رسیده است. عدم رعایت این تشریفات، موجب عدم اعتبار قانونی آن شده و در صورت طرح شکایت، می‌تواند منجر به ابطال آن از سوی دیوان عدالت اداری گردد.

با توجه به این چالش‌ها، مصوبه جدید در خصوص تنظیم‌گری بانک مرکزی در حوزه رمزپول‌ها با ایرادات حقوقی جدی مواجه است. این مصوبه نه‌تنها با اصول بنیادین قانون اساسی و قوانین موضوعه کشور مغایرت دارد، بلکه در فرآیند تصویب آن نیز اصول شفافیت و مشارکت رعایت نشده است. بنابراین، لازم است نهادهای ذی‌ربط از جمله دیوان عدالت اداری به این موضوع ورود کرده و مانع از اجرای مقرراتی شوند که می‌تواند پیامدهای نامطلوبی برای حقوق شهروندان و کسب‌وکارهای حوزه رمزپول به همراه داشته باشد.

آینده فناوری و چالش‌های قانونی رسانه‌های اجتماعی

زمان مطالعه: < 1 دقیقه

یکی از موضوعات داغ این روزها، بررسی قانونی است که می‌تواند آینده رسانه‌های اجتماعی را تغییر دهد. دیوان عالی ایالات متحده در حال بررسی اعتبار دو قانون ایالتی است که به دولت اجازه می‌دهد تعیین کند چه محتوایی در پلتفرم‌های اجتماعی باید منتشر شود. این قوانین که توسط ایالت‌های تگزاس و فلوریدا تصویب شده‌اند، محدودیت‌هایی برای مدیریت محتوا ایجاد می‌کنند و به نظر می‌رسد که با اصول آزادی بیان در تضاد باشند.

قانون HB 20 تگزاس شرکت‌هایی مانند توییتر و فیس‌بوک را از هرگونه حذف یا محدودسازی محتوا بر اساس دیدگاه گوینده منع می‌کند. این قانون به کاربران این حق را می‌دهد که در صورت حذف پست یا تعلیق حساب، از پلتفرم‌ها شکایت کنند. در مقابل، قانون فلوریدا پلتفرم‌ها را ملزم می‌کند که به کاندیداهای انتخاباتی و رسانه‌های خاص، امتیازات ویژه‌ای بدهند و حتی در صورت تخلف، آن‌ها را از قوانین پلتفرم مستثنی کنند.

اجرای هر دو قانون به چالش کشیده شده و دادگاه‌های فدرال مانع از اجرای آن‌ها شده‌اند. در حالی که یک دادگاه تجدیدنظر، قانون فلوریدا را متوقف کرد، دادگاه دیگری قانون تگزاس را معتبر دانست. اما در نهایت، دیوان عالی اجرای قانون تگزاس را متوقف کرد و این پرونده را بررسی می‌کند.

نتیجه این تصمیم می‌تواند تأثیر عمیقی بر آزادی بیان، حقوق کاربران و سیاست‌های رسانه‌های اجتماعی داشته باشد. آیا باید دولت تعیین کند چه محتوایی منتشر شود یا این تصمیم‌گیری بر عهده پلتفرم‌ها بماند؟ این سؤال، یکی از چالش‌های مهم دنیای دیجیتال امروز است.

مشاوره با وکیل و قرارداد منع افشای اطلاعات (NDA): تحلیل حقوقی و نکات کلیدی

زمان مطالعه: 3 دقیقه

یکی از سوالات رایجی که ممکن است برای افراد پیش بیاید، این است که آیا می‌توان در صورت داشتن قرارداد منع افشای اطلاعات (NDA) با وکیل مشورت کرد؟ آیا این مشاوره نقض تعهدات قراردادی محسوب می‌شود؟ در این مقاله، موضوع را در دو حالت مختلف بررسی می‌کنیم:

  1. مشاوره با وکیل پیش از ایجاد اختلاف یا اتهام
  2. مشاوره با وکیل پس از ایجاد اختلاف یا اتهام

همچنین این تحلیل مستند به قوانین ایران و اصول فقهی ارائه می‌شود تا تصویری دقیق از حقوق و تعهدات شما فراهم گردد.

Non-Disclosure Agreement (NDA) Explained, With Pros and Cons

A non-disclosure agreement (NDA) is a legally binding contract that establishes a confidential relationship between two parties


فرض اول: مشاوره با وکیل پیش از ایجاد اختلاف یا اتهام

گاهی افراد می‌خواهند برای جلوگیری از مشکلات حقوقی احتمالی، با وکیل مشورت کنند. در این حالت، هنوز اختلاف یا دعوایی مطرح نشده و مشاوره صرفاً جنبه پیشگیرانه دارد.

نکات مهم:

  • لزوم رعایت مفاد قرارداد:
    طبق ماده ۱۰ قانون مدنی ایران، قراردادهای خصوصی در صورتی که مخالف قانون نباشند، نافذ هستند. بنابراین، مفاد قرارداد NDA باید رعایت شود. اگر در قرارداد تصریح شده باشد که اطلاعات نباید به هیچ شخص ثالثی افشا شود، مشورت با وکیل ممکن است حساسیت‌برانگیز باشد.
  • افشای حداقل اطلاعات:
    مشورت حقوقی پیشگیرانه در چارچوب قاعده فقهی لاضرر قابل توجیه است، اما باید اطمینان حاصل شود که اطلاعات افشا شده تنها در حد نیاز و مرتبط با موضوع مشاوره باشد. این احتیاط مانع از هرگونه ادعای نقض قرارداد می‌شود.
  • بررسی متن قرارداد:
    پیشنهاد می‌شود پیش از افشای هرگونه اطلاعات، ابتدا مفاد قرارداد NDA توسط وکیل بررسی شود تا اطمینان حاصل شود که محدودیتی بر مشاوره حقوقی وجود ندارد.

فرض دوم: مشاوره با وکیل پس از ایجاد اختلاف یا اتهام

در این حالت، اختلاف یا اتهامی علیه فرد مطرح شده و او نیاز به استفاده از وکیل برای دفاع از حقوق خود دارد.

نکات کلیدی:

  1. حق قانونی استفاده از وکیل:
    طبق اصل ۳۵ قانون اساسی ایران، طرفین در همه دادگاه‌ها حق دارند برای خود وکیل انتخاب کنند. این حق به صورت مطلق تضمین شده و هیچ شرط قراردادی نمی‌تواند آن را محدود کند.
  2. افشای اطلاعات برای دفاع:
    در این شرایط، افشای اطلاعات محرمانه به وکیل برای دفاع از حقوق شخص، نقض قرارداد NDA محسوب نمی‌شود. این امر در راستای حق دادرسی عادلانه است و استفاده از اطلاعات برای دفاع، توجیه قانونی دارد.
  3. محرمانگی اطلاعات نزد وکیل:
    طبق ماده ۳۰ قانون وکالت، وکیل موظف به حفظ اسرار موکل است. بنابراین، اطلاعات محرمانه سازمان که در راستای دفاع قانونی افشا می‌شود، به صورت امانت نزد وکیل باقی خواهد ماند.
  4. قاعده لاحرج:
    بر اساس این قاعده فقهی، اگر اجرای یک تعهد (مانند حفظ اطلاعات) موجب سختی غیرمتعارف شود، اجرای آن تعهد می‌تواند تعدیل یا محدود شود. جلوگیری از حق دفاع فرد به دلیل یک شرط قراردادی، نقض این قاعده است.

تفاوت‌های مشاوره قبل و بعد از ایجاد اختلاف

موضوع پیش از اختلاف پس از اختلاف
ماهیت مشاوره پیشگیرانه برای درک بهتر قوانین یا تعهدات دفاع از حقوق در برابر اتهامات یا اختلافات
ریسک افشای اطلاعات بالاتر، زیرا ممکن است سازمان به آن حساسیت نشان دهد. پایین‌تر، زیرا حق دفاع اولویت قانونی دارد.
استفاده از اطلاعات فقط در حد ضرورت برای جلوگیری از مشکلات حقوقی کاملاً مجاز در چارچوب دادرسی قانونی.
حمایت قانونی وابسته به مفاد قرارداد و محدودیت‌های آن. تضمین‌شده بر اساس اصول قانونی و دادرسی عادلانه.

نکات عملی و پیشنهادها

  1. در مشاوره پیشگیرانه:
    • افشای اطلاعات را به حداقل برسانید.
    • پیش از ارائه اطلاعات حساس، متن قرارداد NDA را توسط وکیل بررسی کنید.
  2. در مشاوره پس از ایجاد اختلاف:
    • با اطمینان کامل، اطلاعات مرتبط با اختلاف را در اختیار وکیل قرار دهید.
    • مطمئن شوید که وکیل از اسرار شما محافظت می‌کند (ماده ۳۰ قانون وکالت).
  3. در هر دو حالت:
    • استفاده از وکلای رسمی و دارای پروانه وکالت از کانون وکلا یا مرکز وکلای قوه قضاییه، به حفظ محرمانگی و قانونی بودن اقدامات کمک می‌کند.

در پایان

در نهایت، مشاوره با وکیل چه قبل و چه بعد از ایجاد اختلاف، یکی از حقوق قانونی و ابزارهای مهم برای جلوگیری یا حل مشکلات حقوقی است. در صورتی که قرارداد منع افشای اطلاعات دارید، باید مفاد آن را بررسی کنید و با رعایت احتیاط، اطلاعات لازم را با وکیل در میان بگذارید.

در صورت بروز اختلاف، اولویت قانونی با حق دفاع و استفاده از وکیل است، حتی اگر قرارداد NDA محدودیت‌هایی اعمال کرده باشد.

برای اطلاعات بیشتر یا مشاوره حقوقی، می‌توانید با من در ارتباط باشید.