با توجه به پیشرفت روز افزون فن‌آوری و فنآوری در حیطه های مختلف علوم، شاهد آن هستیم که قراردادهای بسیاری در این حوزه برای انتقال دانش ایجاد شده میان افراد و اشخاص منعقد می گردد.

بیش از انعقاد و یا هرگونه تفاهمی در خصوص انتقال فنآوری می بایست به درستی از حقوق متصوره و انواع قراردادهای این حوزه مطلع بود، زیرا در صورت عدم تدقق در این زمینه نمی توان انتظار داشت دانش (فنآوری) و مهارت (فن‌آوری) لازم از طرفی به طرف دیگر به صورت اتم و اکمل انتقال یابد.

فنآوری و دانش ساخت و عرضه چیزها، خود به بخش های بسیار گوناگونی از قبیل، دانش تولید و عرضه، حقوق مالکیت فکری، اسرار تجاری، نشان های تجاری، فرمول ها، اختراعات، طرح های صنعتی و مانند آن قابل تقسیم است، از طرف دیگر انواع قرارداد برای انتقال فنآوری نیز وجود دارد که می توان به بیش از ۲۰ نمونه اشاره نمود، این قراردادها شامل:

قرارداد لیسانس
قرارداد لیسانس دانش فنی
قرارداد لیسانس نشان تجاری
قرارداد لیسانس کپی رایت
قرارداد فرانشیز و توزیع
قرارداد سرمایه گذاری مشترک
قرارداد پروژه آماده بهره برداری
قرارداد تحقیق و توسعه
قرارداد طراحی و خدمات مهندسی
قرارداد خدمات مدیریت
قرارداد همکاری فنی
قرارداد خدمات فنی
قرارداد مشاوره
قرارداد ساخت، بهره برداری و انتقال
قرارداد سازنده با طراح اجزاء اصلی
قرارداد پیمانکاری فرعی
قرارداد کسب و ادغام
اتحاد استراتژیک
قراردادهای مربوط به رایانه
قراردادهای تجارت متقابل
…
آنچه در این میان مهم است توجه ویژه به عناصر یک قرارداد جامع انتقال فنآوری است، آموزش تخصصی و حرفه ای، واگذاری دارائی های فکری و صنعتی، خرید تجهیزات ، تحقیق و توسعه مشترک، خدمات ساخت ، بازاریابی و علامت تجاری، خدمات فنی و مدیرتی و همچنین تبادل کامل اسناد، اطلاعات، نقشه ها و نرم افزار ها می تواند به عنوان عناصر اساسی انتقال فنآوری به شمار آید، که فقدان هر یک از آنها باعث خواهد شد تا انتقال فنآوری با کم و کاست همراه باشد.